DAG 1
donderdag 02-06-11
Na een boterham samen met Stef en een bak koffie bij de buren rijden we om 11:00 weg uit De Lutte. Onze vlucht is pas om 16:30, maar vanwege Hemelvaartsdag verwachten we drukte op de weg.
Uiteraard is het als je een keer wel vroeg vertrekt nooit druk en we zijn dan ook veel te vroeg op het vliegveld in Eindhoven.
We eten een broodje en hangen wat buiten op het terras, het is supermooi weer in Nederland. Iedereen loopt dan ook in een korte broek met slippers en een hempje. Wij niet… Wij dragen een lange spijkerbroek, bergschoenen en heel veel truien en een jas… Tja, met die handbagage regeltjes van Ryanair scheelt een beetje creativiteit (en ja, in die warmte ook een beetje afzien) je behoorlijk wat knaken.
Die bespaarde eurootjes kunnen we in de Guinness investeren, want we zijn immers onderweg naar Ierland!

Om 16:30 vertrekt onze vlucht en zonder problemen zijn we anderhalf uur later al in Dublin, het is hier dan 17:00.
We halen de huurauto op bij een balie op het vliegveld en vanwege het gladde verkooppraatje laten we ons weer een verzekering afsluiten die we thuis helemaal niet nodig vonden.
Naja, dat zullen ze weten ook, links rijden is toch al niet zo mijn sterkste kant merk ik al snel… (rechts rijden ook niet overigens). Als ik de man vraag of het op alle wegen die we maar kunnen vinden is toegestaan om er met de huurauto te rijden begint zijn collega, een rastamannetje, heel hard te lachen. Blijkbaar een erg grappige vraag hier…
Even later brengt een busje ons naar de auto en niet veel later zijn we dan echt op weg. Ellen rijdt als eerste en dat gaat heel erg goed, bij één kruising is het heel even paniek, maar al gauw lijkt het alsof ze nooit rechts heeft gereden. Als we gaan wisselen begint de ellende, met m’n linkerhand kan ik niet schakelen, ik rijdt elke keer veel te ver naar links, als daar een vluchtstrook is niet zo’n probleem, maar bij een stoepje wordt dat wat vervelender… Onderweg stoppen we bij een supermarkt voor ons ‘diner’, een muffin, wat toetjes en een flesje drinken. In de auto eten we dat snel even op en zo komen we de avond, of beter gezegd de nacht, wel weer door.

De route van Dublin naar Cork is niet heel erg spectaculair, en we zijn een beetje teleurgesteld. Het landschap is net als in Nederland. Vlak, heel veel weiland, schapen en koeien…

Pas tegen 22:00 zijn we dan (moe en eerlijk gezegd helemaal niet voldaan) eindelijk in Cork in het zuiden van Ierland. Gelukkig hebben we al snel twee bedden op een slaapzaal geregeld en we dumpen we onze tassen op de kamer.
Er is nog één ander bed op de kamer in gebruik zien we, maar de persoon in kwestie is blijkbaar de hort op… Dachten we… Totdat Ellen de badkamerdeur los trekt en meneer Manuel in z’n nakie onder de douche staat, haha! Wat een warm welkom!

Dan om 22:30 toch nog maar even naar de bar, we nemen ons voor om één biertje te drinken, we zijn kapot en willen slapen.
De pub is wel erg gezellig, er speelt een klein bandje en we raken aan de praat met twee Australische jongens. En zo wordt het uiteindelijk toch nog weer (veel te) laat. Die jongens zijn voor drie maanden door Europa aan het trekken, althans dat was hun plan. Maar als Chris vanuit de pub zijn baas belt die vraagt of hij volgende week weer kan werken zegt ie dat dat oké is. Zijn vriend Mick is niet heel erg blij, maar vindt het wel prima, dan reist hij wel alleen verder.
Chris laat het meisje van het hostel een vlucht boeken en over drie dagen zit hij alweer in het vliegtuig, haha, heel vreemd…
Uiteraard zijn ze ook al in Amsterdam geweest en hebben daar ‘mushrooms’ gegeten, oftewel paddo’s.
Hij vraagt ons naar de veranderde regels in Nederland rondom de paddo’s en als ik zeg dat ik het eigenlijk niet eens precies weet en ze ook nog nooit gehad heb zijn ze zwaar verbaasd.
Erg grappig hoe alle buitenlanders denken dat Nederland niks meer is dan Amsterdam en we thuis de hele dag aan de drugs zitten. Want waarom eigenlijk niet, het mag toch?!?! Haha!
We zeggen de jongens gedag, misschien zien we ze morgenvroeg nog, en laten ons dan eindelijk in ons bed vallen, douchen doen we morgen wel…


DAG 2
vrijdag 03-06-11
Na een veel te korte nacht van slecht slapen zijn we ‘s ochtends al heel vroeg wakker. Ik maak een begin met dit reisverslag terwijl Ellen alvast gaat douchen. Vervolgens ga ook ik douchen, kletsen we nog even met ons Argentijnse kamergenootje Manuel, pakken we onze spullen in en gaan naar het ontbijt.
Dat stelt niks voor en we eten een paar geroosterde boterhammen zonder beleg. Vervolgens wassen we netjes ons bordje weer af en gaan weer op pad. Hoewel de Australiërs ons gisteren beloofd hadden dat we ze om 7:30 aan het ontbijt zouden treffen zijn ze in geen velden of wegen te bekennen.
We zien hun huurauto staan en drukken een briefje bij ze achter de voorruit om Mick een goede verdere reis te wensen en Chris een goede reis naar huis.

We willen vandaag de Ring of Kerry gaan rijden. Een erg bekende, toeristische rondrit op één van de schiereilanden in het zuidoosten van Ierland. Die begint in Killarney wat nog anderhalf uur rijden is. Het landschap wordt in die anderhalf uur wel steeds mooier. Alles is groen en de heuvels worden steeds hoger en ruiger en uiteindelijk zou je het bijna bergen kunnen noemen.
Vanuit Killarney gaan we de route tegen de klok in rijden, waarom weten we eigenlijk zelf niet. We rijden richting Gap of Dunloe, een kloof in het Nationaal Park Killarney. De weg is open tot aan een parkeerplaats en daarna mag de auto niet verder mee. Maar niet getreurd, er is een ‘goed’ alternatief. Karretjes met een paard ervoor aan het einde van z’n latijn… Echt zo zielig! Dat vinden we dus ook niet echt een optie en we besluiten om maar te gaan lopen. Met onze getrainde lichamen zou die route van 11 kilometer toch geen probleem moeten zijn.
Het weggetje is goed te doen, klein beetje bultje op bultje af, maar met de hoeveelheid foto’s die we maken komt er geen eind aan. Daarnaast is het ook nog heel erg warm, en nee, daar gaan we niet over klagen, maar de spijkerbroek plakt ons vast om ‘t gat. Het was immers koud in Ierland en we hadden geen korte broeken nodig (nog meer kleren was überhaupt geen optie, of die hadden we er ook nog bij over of onder aan moeten trekken in het vliegtuig).
Het is wel een hele mooie wandeling. Er staan heel veel rododendrons in bloei en er zijn heel veel verschillende meren waar we langskomen. Na het zoveelste bochtje zien we een weg die nog heeeeel ver doorloopt, pffff….
Als we een Frans echtpaar vragen hoever zij hebben gelopen zeggen ze dat ze nog verder zijn gelopen dan wij nu kunnen kijken, maar het landschap niet veranderd. Alleen maar nog meer meren… Dat doet ons besluiten om terug te lopen. De terugweg gaat een stuk sneller, omdat we nu geen foto’s meer maken. Terug bij de auto kleden we ons snel even om, eten een toetje en een banaan en gaan weer verder.
Maar we houden onze ogen niet open, compleet onverantwoord zitten we allebei te knikkebollen in de auto, moesten we maar niet meer doen… We parkeren de auto aan de zee en op een grasveldje gooien we onze lakenzakken neer, zodat we even een half uurtje kunnen gaan pitten.
Pas anderhalf uur later worden we wakker en zijn we allebei verbrand! Maar wel weer helemaal het mannetje!
Eigenlijk de hele dag doen we over de route, ik ram bijna ieder half uur wel een keer bijna een muurtje die links langs de weg staan, omdat ik nog maar niet kan wennen aan dat links rijden, maar tegen 18:00 zijn we dan toch zonder kleerscheuren opnieuw in Killarney. Nadat we bij de supermarkt langs zijn gegaan om drinken te halen zoeken we een hostel op uit de Trotter.
Er is nog plek en dit keer slapen we op een kamer met twaalf bedden, ach ja, hoe meer zielen hoe meer vreugd toch?! We hebben trek en willen vandaag geen muffin, haha! Killarney is erg toeristisch en dus hele straten vol met restaurantjes. Het bord eten dat we krijgen voorgeschoteld krijgen we allebei lang niet op en nog hebben we ons kats vervreten.
Daarna willen we eigenlijk een rondje door het dorp, maar het is behoorlijk afgekoeld en we lopen allebei nog op slippers. Dus terug naar het hostel en daar in de woonkamer maar even op internet.
Als ik de adapter en de reisstekker ophaal van de kamer maak ik een praatje met mijn onderbuurvrouw in het stapelbed. Vervolgens werk ik het reisverslag bij en Ellen internet op haar Iphone en klets wat met een Amerikaanse jongen.
Tegen half elf gaan we naar de kamer, waar op dat moment nog maar één ander kamergenootje ook net naar bed gaat. Maar niet veel later druppelen ook de anderen binnen en wordt het gelukkig stil. Naja stil… We zitten midden in de stad en één van die vrouwen snurkt gigantisch. We worden er helemaal gek van en kunnen er allebei niet van slapen. Leuk man, zo’n dorm-room…
We klagen steen en been en zeggen steeds tegen elkaar dat we gek worden van ‘dat mens’.


DAG 3
zaterdag 04-06-11
Vanwege dat snurkende mens zijn we ook al vroeg wakker en als we uit bed kruipen doet zij dat ook. Dan vraagt datzelfde mens ons: ‘Jullie zijn ook Nederlands hè?’ Oeps!! Die heeft dus alles kunnen verstaan, whaha!
We kletsen een beetje met elkaar, en met haar, we gaan douchen, onze tas weer inpakken, en dan stapt mijn Franse mede-stapelbed-bewoner Vanessa ineens met grote passen de kamer uit.
Volgens mij waren we een beetje te luidruchtig zo vroeg in de morgen. Naja, na die hele nacht snurken maakt dit halve uurtje ook niet meer uit lijkt me.
We lopen terug naar de auto waar we nog broodjes hebben van gisteren. Zittend op de rand van de kattebak eten we ons ontbijtje op en vervolgens weer op pad. We willen vandaag via de kust naar Galway rijden en onderweg de Cliffs of Moher bezoeken. De snelste route is die via de veerpont en dat doen we dan ook.
Als we staan de wachten bij de pont komen twee jongens ons vragen of ze bij ons in de auto de boot op mogen, want voetgangers moeten betalen en een auto betaalt een vast tarief.
Och ja, waarom ook niet, we gooien onze tassen in de kattebak en zij gaan op de achterbank zitten met hun hele grote backpacks. Erg hilarisch! Als we in de achteruitkijkspiegel kijken zien we alleen maar tas met twee hoofdjes er bovenuit. Ze zijn Duits en Frans en hebben negen maanden gestudeerd in Dublin. Nu trekken ze door Ierland voordat ze weer naar huis gaan. Ook zij willen naar Galway en willen daar voor 17:00 zijn. We bieden ze aan dat ze met ons mee kunnen rijden, maar dat we ze niet kunnen garanderen dat we er voor vijfen zijn. We willen gewoon doen wat we van plan waren.
Ze vinden het een geweldig aanbod (ondanks die tassen op hun schoot) en gaan dus vandaag met ons mee. Daar krijgen we halverwege de dag wel een beetje spijt van, erg gezellig zijn ze niet, maar we hebben er eigenlijk ook geen last van (behalve dan dat die Duitser ommeunig uit z‘n bek meurde…). Bij de Cliffs of Moher gaan we ieder ons eigen weg en spreken af om om 14:00 terug te zijn bij de auto.
De kliffen zijn erg spectaculair! Vanuit de zee rijzen gigantische rotsblokken bijna verticaal omhoog. We wandelen een eind langs de kustlijn en maken heel veel foto’s. Dat valt trouwens nog niet mee, want het is hier wel heel erg toeristisch. Er staan tientallen touringcars op de parkeerplaats en die lopen nu allemaal boven op de kliffen.
Na een uurtje of twee hebben we het wel gezien en op de afgesproken tijd zijn Lenny en Alex ook terug bij het afgesproken punt.
Daarna rijden we in één keer door naar Galway, Ellen rijdt en ik, Lenny en Alex vallen steeds in slaap, erg gezellig ritje voor Ellen dus… In Galway dumpen we eerst die twee gasten, eindelijk, en dan gaan we op zoek naar een hostel. De jongens hadden al gereserveerd en vrezen dat we niks meer zouden vinden vanwege een feestweekend in Ierland. Iedere eerste maandag van juni is iedereen vrij in Ierland. We vragen ze of ze maandag vrij zijn vanwege een feestdag. Maar de jongens antwoorden dat ze gaan feesten omdat ze vrij zijn… Mja, kan ook ja… Dat soort dagen mogen ze van ons in Nederland ook wel gaan invoeren!

Bij een heel groot hostel gaan we vragen of er nog bedden vrij zijn, maar alles is vol. En de jongen bij de receptie heeft alle andere hostels in Galway rond gebeld en er is nergens geen plek meer…
Erg jammer, want Galway schijnt erg gezellig te zijn! Maar er zit dus weinig anders op dan óf een hele dure slaapplaats te gaan nemen (waarvan we ook niet weten of die wel vrij zijn) of door te rijden naar een ander dorp.
We besluiten het laatste te doen, een half uurtje verder dan Galway, op de route die we morgen wilden gaan rijden vinden we in een achteraffig dorp, op een nog veel achteraffig weggetje een compleet leeg hostel.
Dat avondje in een Ierse Pub kunnen we dus wel vergeten vanavond. We gooien onze spullen in de kamer en rijden terug naar het dorp. We doen wat boodschappen en gaan dan toch maar in een café zitten. We eten wat, drinken wat, internetten wat…

…en dan post ik maar weer mijn reisverslag van gisteren en vandaag. Als er vanavond toch nog onverwacht iets spectaculairs gebeurd, horen jullie dat uiteraard morgen!


DAG 4
zondag 05-06-11
Gisteravond is inderdaad gegaan zoals we al dachten en we hebben weinig meer uitgevreten.
Nadat we terug waren uit het cafe hebben we nog even in de woonkamer van het hostel gezeten en wat gelezen. De man van het hostel vroeg steeds of we genoten van de stilte… Euhm… ja, enorm! Pfff…
Al vroeg lagen we dus in bed, waar ons Franse kamergenootje ook al lag te lezen. We hebben nog een tijdje met haar gepraat over haar wereldreis. Ze was al negen maanden onderweg en nu Ierland aan het rondfietsen, knap werk met die wind hier… Ze vroeg ons hoe het kon dat Nederland zo klein was, maar ze overal ter wereld alleen maar Nederlanders tegen komt. Haha, weten wij veel…
Bijna iedereen die we hier spreken is maanden aan het reizen, dus als globetrotters maken we weinig indruk met die zes dagen van ons (Ellen, dinsdag zijn we dus weer al terug…).

Vanmorgen waren we wel redelijk op tijd wakker, maar tot onze verbazing was het al ochtend. Dit is de eerste nacht dat we gewoon hebben doorgeslapen en niet wakker werden van geluiden van de straat of luidruchtige kamergenootjes. We zeggen mevrouw Frankrijk gedag (waarvan we de naam niet kennen) en gaan dan eten.
Met onze zelfgehaalde boodschappen flansen we een ontbijtje in elkaar en daarna pakken we onze spullen weer in de auto om naar Connemara te gaan.
Connemara is een nationaal park langs de westkust van Ierland. De dag begint heel erg bewolkt, maar nog steeds is het gelukkig wel droog. De route is wel mooi, best hoge bergen en heel veel meertjes. Tegen de middag trekt de bewolking weg en hebben we opnieuw een zonnige dag. Maar hier aan de kust waait het wel heel erg hard en is het dus ook best wel koud. We willen komende nacht graag wel in Galway overnachten en proberen een kroeg te vinden met Wi-Fi, zodat we via internet een hostel kunnen reserveren. Vanwege dat feestweekend verwachten we dat het net als gisteravond op de bonnefooi weer niet gaat lukken.
De barjuffrouw is knap chagrijnig en de verbinding is zo ruk dat die elke keer verbroken wordt. En aangezien ze de code niet wil afgeven kom ik dus elke tien minuten aan de bar om haar opnieuw het wachtwoord in te laten voeren. Na een paar keer zegt ze dat dit de laatste keer is en ze eerst alle andere klanten gaat helpen. What the fuck?!! We pakken het maar snel weer aan, op zoek naar een kroeg waar ze vriendelijk personeel aan het werk hebben. Een paar dorpen verder hebben we die gevonden en ook een betere verbinding.
Tot onze verbazing hebben we al snel een hostel gevonden en reserveren dus maar gauw. Een dik uur later zijn we dan ook al in Galway. Nadat we de twee beste bedjes op de kamer hebben geclaimd met onze tassen gaan we de stad in. Ook hier is het feest, uiteraard… In ieder dorp dat we vandaag gepasseerd zijn is het feest dit weekend.
En echt óveral drinkt echt íedereen bier! Niet normaal, ze lopen zelf met glazen bier in de hand door de winkelstraat. En niet alleen jongelui, maar ook echtparen of mensen achter de kinderwagen…
Bij alle kroegen staan de tafels compleet vol met lege (en volle) glazen.
Wij nemen ook maar plaats op één van de terrasjes en zitten ons zo een hele tijd te verbazen over de voorbijtrekkende massa drinkende mensen. Heel toevallig komt ook Alex (die Franse lifter die gisteren met ons mee gereden is) langslopen. Hij zegt dat z’n hostel van afgelopen nacht ‘really bad’ was, maar dat ze een ‘really great time’ hadden in Galway en meer van dat soort hippe uitspraken.
Het wordt steeds kouder op het terras en we besluiten een café op te zoeken waar we binnen kunnen zitten en daar blijven we zitten tot het tijd is om (bijna) naar bed te gaan. We gaan terug naar het hostel om daar in de (overvolle) woonkamer nog even op internet te gaan en het reisverslag weer bij te werken.
Daarna gaan we naar onze kamer waar we zien dat alle bedjes wel gereserveerd zijn, omdat er tassen op liggen, maar er liggen er nog maar een paar in bed.
Wij poetsen onze tanden en gaan ook liggen, lezen nog wat en proberen dan te gaan slapen, maar dat valt nog niet mee. Al gaat het Ellen wel redelijk goed af, ik lig de katse nacht wakker. Ieder uur komt er wel iemand binnen, of gaat er iemand naar de toilet. De laatsten komen zelfs om 6:30 de volgende ochtend pas terug. En dan is ook de kamer overvol, er zijn veel meer mensen dan bedden en in de meeste (eenpersoons stapel)bedden liggen dan ook twee mensen. En die twee jongens die als laatste binnen kwamen snurken allebei knettershard. Dus ik ga maar weer liggen lezen en iets na 7:00 gaan we douchen en weg hier… Wat een nacht weer!


DAG 5
maandag 06-06-11
Om 8:00 lopen we van ons hostel naar de auto en dan voor het eerst regent het, of eigenlijk is miezeren een beter woord. De lucht is wel heel dicht bewolkt en we vermoeden dat we vandaag nog wel meer regen gaan krijgen.
Even later zijn we onderweg naar Dublin, we wisselen elkaar een paar keer af omdat we allebei heel erg moe zijn. En het wordt dan ook een lange rit… In Dublin zoeken we een tijdje naar een parkeerplaats en besluiten uiteindelijk de auto bij het treinstation neer te zetten en van daaruit naar het centrum terug te lopen.
Inmiddels is de lucht helemaal blauw en de zon brandt er lekker op los. Dat weer veranderd hier van uur tot uur, heel bizar!

Onderweg van het station naar het centrum halen we bij een supermarkt wat broodjes en in de grote winkelstraat van Dublin gaan we tegen een etalageruit aan zitten om te ontbijten. We zien er misschien een beetje zwerverig uit, maar we knappen er wel weer van op!
Omdat we ons totaal niet voorbereid hebben op Dublin lopen we eigenlijk een beetje doelloos in het rond te bedenken wat we kunnen gaan doen. We besluiten om de tourist information maar eens om advies te vragen.
Ze komen met een paar opties die we eigenlijk allemaal niks vinden… We kopen een kaartje voor de ‘hop on hop off bus’, zo’n bus die je eigenlijk in iedere grote stad hebt. Hij rijdt rondjes door de stad en waar je wilt kun je op- en afstappen. Deze bus heeft twee trajecten, tijdens het eerste traject zien we eigenlijk niks wat de moeite waard is om voor uit te stappen (behalve dan de Guinness fabriek, maar die tour vonden we dan weer te duur, oons bin zuunig hè…), en tijdens het tweede traject heb ik zelfs de hele weg liggen pitten, haha!
Ik baal zelfs dat we al weer over zijn en ik uit moet stappen, pffff echt compleet naar de kloten… We gaan bij de Mac een bak koffie te drinken en tot m’n verbazing kom ik weer enigszins tot leven.
Inmiddels is de zon ook al weer weg en is het weer bewolkt en koud. We gaan naar een boekwinkel om voor Ellen een boek te kopen voor op het vliegveld straks en dan besluiten we om de rest van de tijd uit te gaan zitten in Temples Bar, de uitgaanswijk van Dublin. In de stad zelf kunnen we onze draai niet zo vinden.
In Temples Bar komen we terecht in de gelijknamige bar en bestelt Ellen een cola, want de huurauto moet immers nog terug en ik bestel een Guinness, we kunnen natuurlijk niet thuis komen zonder Guinness te hebben gehad!
Het is best lekker, maar ik ben al de hele week ‘ralg in de balg’ en dat drappige zwarte biertje doet daar niet veel goed aan. Toch blijven we een behoorlijke tijd hangen hier en ook hier is het weer echt compleet afgeladen vol en iedereen zit achter een glas bier, op maandagmiddag…!!!?!

Na de pub lopen we terug naar het station om de auto op te halen. We ruimen de auto een beetje op, pakken onze tassen weer in en rijden dan terug naar het verhuurbedrijf om hem in te leveren.
Van daaruit met een pendelbusje terug naar het vliegveld en daar zitten we nu. We gaan vannacht hier slapen, we hebben al een paar bankjes geclaimd wat straks onze bedjes gaan worden… Niks mis mee geloof ik, slechter slapen dan in dat hostel van afgelopen nacht kan in ieder geval niet…
We zijn echt helemaal naar de kloten, Woensdag mag ik gelukkig weer werken, kan ik lekker weer uitrusten van die zware vakantie… 😉

Uiteraard maak ik als we thuis zijn het reisverslag nog even af en zal dan ook wat foto’s posten…


DAG 6
dinsdag 07-06-11
Gisteravond ben ik blijkbaar toch nog snel een keer in slaap gevallen. In tegenstelling tot Ellen die blijkbaar aardig wat wakkere uurtjes gehad heeft. Als ik midden in de nacht een keer wakker wordt zie ik ineens dat niet Ellen bij me op de bankjes van de Mac Donalds ligt te pitten, maar een andere gast die ik niet ken…
Als ik wat in het rond kijk zie ik dat Ellen zich verplaatst heeft naar de bankjes van de Starbucks. Achteraf bleek het daar een stukkie warmer dan bij de Mac en dat had Ellen midden in de nacht ontdekt, haha!

Maar ook daarna val ik toch wel weer in slaap en wordt wakker als een medewerker van de Mac Donalds ons niet zo heel subtiel wakker schreeuwt: “Wake up, we are open!” Overal worden mensen langzaam wakker en gaan rechtop zitten (want dat moet van dat kereltje), iedereen zit als een zombie voor zich uit te staren. Als ik niet één van die zombies was geweest had ik dit echt hilarisch gevonden geloof ik…

Ik zoek Ellen maar weer op, en met een bak koffie van de Starbucks wachten we tot we door de douane moeten.
We zijn er inmiddels achter dat we ons een uur vergist hebben en het vliegtuig pas een uur later vertrekt dan we verwacht hadden (ook dat heeft Ellen midden in de nacht al ontdekt), naja, dat uur kan er ook nog wel bij…
We lezen, hangen en kletsen wat en dan lopen we naar de douane, en voor het eerst in mijn leven mag ik met schoenen aan (jaja!!) door het detectiepoortje! Joeeehhoooeeeee!! Dat geeft de burger moed! Door dat gedoe bij die douane elke keer had ik net besloten maar nooit meer te gaan reizen, maar gezien dit bijzonder goed verlopen douane-momentje heb ik me toch maar bedacht (gelukkig maar, hè Stef?! 😉

In de gate hoeven we dan niet heel erg lang meer te wachten, en daar zijn we erg blij mee, want een erg populaire gast voor ons houdt niet meer op met praten, nadat hij ons eerst voor heeft gelaten in de rij… Hij was voor zijn werk in Ierland en zijn collega’s en hij zitten over en weer wat heen en weer te knipogen alsof hij ons compleet in z’n zak heeft. In het vliegtuig gaat hij vervolgens ook nog voor ons zitten, en nadat hij over de rugleuningen heen al weer een praatje begint doen we allebei maar alsof we heel diep in ons boek verzonken zijn…

En voordat we het weten zijn we al weer terug in Eindhoven… Ellen rijdt naar huis, en 5 minuten nadat ik bij haar uit de auto gestapt ben lig ik in bed, 12:30 ’s middags!! Pas tegen 17:00 schrik ik wakker omdat Stephan me belt…
‘Welkom terug in Nederland meissie!’

Terugkijkend hebben we het heel erg leuk gehad met z’n tweeen, veel gekletst, veel gezien, veel kilometers gemaakt, veel mensen gesproken en weinig, heeeeel weinig geslapen…

De Ierse Pubs zijn leuk, heel leuk zelfs, en ongeacht het tijdstip altijd vol! Maar van het land op zich waren we eerlijk gezegd niet bijster onder de indruk, wat sommigen van jullie tussen de regels door in het reisverslag al opgemerkt hadden…
Wat of er precies tegenviel? In ieder geval Dublin… In Parijs moet je naar de Eiffeltoren en de Sacre Coeur, in Berlijn naar de Reichstag en de Brandenburgertor, In Barcelona naar de Sagrada Familia en de Ramblas, maar waar moet je zijn in Dublin? Wij wisten het niet en nu we terug zijn eigenlijk nog steeds niet… Wat ook tegenviel is binnenland, compleet plat, eigenlijk net als in Nederland. De westkust is zeker mooi, en op een paar stukken echt spectaculair met z’n kliffen, maar dat is eigenlijk maar op een klein stukje en daar loopt het vervolgens weer vol met toeristen.

Watte? Verwend?? Wij??? Ach ja, misschien is dat het wel gewoon… 😉