Ik was van plan om geen reisverslag bij te gaan houden, omdat het best veel discipline vraagt ’s avonds na een lange dag, en daar ontbreekt het me nogal eens aan…
Maar ik krijg spijt en dus ga ik alsnog maar beginnen. Ik probeer de tekstverwerker in mij een beetje te negeren, dus waarschijnlijk geen ellenlange sterke verhalen dit keer, maar een beknopt verslagje van wat we doen en waar we uithangen.


DAG 1
maandag 06-08-2012
Hiiiihaaaaaaa!! Eindelijk… Daar gaan we! Eilandhoppen op de Azoren!
Om drie uur zet Stephan ons af op het treinstation in Hengelo en twee uurtjes later zijn we al op Schiphol. Veel te vroeg, maar dat was juist mooi volgens Audrey, want dat panorama-terras was zo leuk.
Als we er zitten vraagt ze zich af waarom dat de vorige keer ook al weer zo leuk was… zucht…
Haha, we vervelen ons eigenlijk niet hoor, bellen nog even met mam om haar ervan te verzekeren dat we (dit keer) echt geen domme dingen gaan doen en dan gaan we.
Vier uurtjes vliegen en dan landen we in Ponta Delgada op het eerste eilandje dat we gaan bezoeken, Sao Miguel.
Een meneer met een baard en zweetdruppels op zijn voorhoofd geeft ons de vliegtickets voor de binnenlandse vluchten.
We halen gauw onze huurauto op (naja gauw… het hele vliegtuig wil een huurauto, dus láááánge rij) en dan op naar het hotel.
Wonder boven wonder (ons kennende) hebben we dat snel gevonden en rond 2:00 Nederlandse tijd (het is hier dan twaalf uur middernacht) liggen we dan eindelijk in ons bedje…


DAG 2
dinsdag 07-08-2012
We slapen uit, doen lang over het ontbijt, en slenteren dan wat door het stadje Ponta Delgada, dat aan de zuidkust van het eiland ligt. We willen graag met de auto op pad, maar omdat we ons erg slecht hebben voorbereid gaan we om 12:00 eerst naar een informatie-bijeenkomst over de Azoren (haha, echt wat voor ons ook zo’n bijeenkomst…).

Omdat we een half uur doen over een stukje van vijf minuten komen we veel te laat (en er stond geen file, maar vrouwen hè…). Maar toch worden we hier weer helemaal hyper. We hadden ons voorgenomen een beetje rustig aan te gaan doen, maar dat zijn we inmiddels al weer compleet vergeten.
Met de kaart op schoot omcirkelen we alle plekjes die je echt gezien móet hebben volgens de meneer met de baard die vandaag z’n petje heeft thuisgelaten.
Ook reserveren we meteen de walvisexcursie, want de meneer met de baard zegt dat we dat aan het begin van de vakantie moeten doen, omdat je wanneer je terug bent nog een keer wilt… Haha!

En dan op pad, vanmiddag willen we westkant van het eiland gaan bekijken, en in ieder geval de twee meren bij Sete Cidades.
We rijden de hele kustroute af, de wegen zijn echt supermooi! Alles is zo groen, en er staan duizenden hortensia’s te bloeien. Wel is het een groot deel van de dag vrij bewolkt, maar dat wisselt van uur tot uur. We hebben een keiharde plensbui gehad van een kwartiertje en een half uurtjes later was de lucht weer helemaal blauw.
Stemmingswisselingen krijgen we er van 😉

De bezienswaardigheden die we van de meneer met de baard écht niet mochten missen vallen een beetje tegen. Er is een plekje met natuurlijke baden, maar dat is eigenlijk niks meer dan een rots waar kuilen inzitten. Als het vloed wordt lopen die kuilen vol, en als het weer eb wordt heb je dus een badje… Maar als je dat vervolgens als ‘natural pools’ promoot richting de toeristen lijkt dat ineens heel wat…
De locals vinden het zelf wel fantastisch, want bijna alle natural pools zitten vol met mooi gebruinde lijfjes. We steken heerlijk bij ze af, en kruipen dus maar niet naast ze in de badjes. We eten een broodje en gaan weer verder.

Als we de westkust hebben afgereden rijden we het binnenland in, op weg naar de twee meren. De lucht betrekt weer helemaal en als we dan eindelijk het geweldige uitkijkpunt bereikt hebben… zien we niks! Alles hangt in een hele dichte mist…
We hebben beide geen zin om te wachten tot het opentrekt, wat misschien wel helemaal niet gebeurd. Nadat we een paar foto’s hebben genomen in de richting van waar de meren ongeveer zouden moeten zijn (geweldige foto’s dus..) rijden we terug in de richting van Ponta Delgada.

Al best vroeg zijn we weer in het hotel, het zwembad en de ligbedjes nodigen in werkelijkheid veel minder uit dan op de foto’s op de website van het hotel. De avond vullen we met het lezen van een boekje, en wat heen en weer berichten met de jongens en mama.
Eerlijk gezegd zijn we allebei nog niet heel erg enthousiast over de Azoren, maar dat zegt wellicht meer over ons (verwende nesten), dan over de Azoren.


DAG 3
woensdag 08-08-2012
We zijn al vroeg wakker, en aangezien het ontbijt ‘pas’ om half acht begint blijven we nog even op bed liggen lezen.
We pakken alvast de tas in voor vandaag en nadat we ontbeten hebben rijden we meteen naar Illheu de Vila Franca. De top van een vulkaan die boven de oceaan uitsteekt, de krater in die vulkaan staat vol met water en vormt een soort afgesloten bassin. Volgens de meneer met de baard the place to be als je wilt snorkelen op de Azoren. En dat willen wij!
Als we in het haventje aankomen komt het bootje dat ons gaat brengen net aanvaren, en tien minuten later zijn we er al.
We gooien onze handdoekjes op de rotsen en Audrey gaat als eerste met d’r snorkel te water. Naja, dat duurt wel ff, want dat water is kóóóóuuuddd!!!
Als ze eruit komt zegt ze: ‘Beetje saai…, alleen een paar blauwe vissen’.

Dan ikke, en ik vind het geweldig! Haha, Auw is gewoon verwend geraakt in Indonesië… Ik zie heel veel vissen, lichtblauwe, en eentje met oranje strepen. En op de bodem (al is het bassin maar een meter op twee diep) hele grote vissen die in de boden aan het wroeten zijn. En nog een platte vis die er hetzelfde uitziet als de bodem. Naja, echt niet zo mooi als op de plaatjes van Egypte en Eilat die je wel eens ziet (met Nemo en zo…), maar voor een beginner als ik wel echt een hele ervaring! En Stef… Wanneer gaan we naar Egypte?? Auw ligt in een deuk omdat ik zo blij doe over die saaie vissen en na een tijdje dobberen laten we ons opdrogen op de kant en nemen het bootje weer terug.
Op naar Furnas, de afstanden zijn hier allemaal lekker kort en dus zitten we maar eigenlijk weinig echt in de auto. Furnas is een plaatsje dat bekend staat om z’n geisers. Nee, niet zoals in Ijsland waar het water metershoog de bodem uit komt spuiten, maar toch eigenlijk best wel mooi!
Kolkend kokend water, stoom en de ons inmiddels bekende heerlijke (…) zwavellucht. Ze hebben overal pannen met een soort stoofvlees in de grond gegraven die ze vanavond rond gaan brengen bij de plaatselijke restaurantjes.
We slenteren er een tijdje rond en dan gaan we het dorp zelf in, er ligt een groot park middenin dat we willen bezoeken. Vooral ik wil dat, Auw kan aan het hek al zien dat het saai is… Haha!
Toch gaan we, nadat we eerst op een terrasje een broodje hebben gegeten, en het is zo mooi! Wie nieuwsgierig is komt maar foto’s kijken als we terug zijn… 😉

Na het park rijden we de hele zuidkust af, de hele oostkust en een stuk van de noordkust. De kusten aan deze kant van het eiland zijn heel anders dan aan de westkant. Hier rijzen hoge kliffen uit de zee recht omhoog, waardoor je goed kunt zien dat de Azoren eigenlijk de topjes zijn van een bergkam die bijna volledig onder het wateroppervlak verborgen ligt. Ook de Azoren zijn, net als Ijsland, een plek waar de Midden Atlantische rug boven de oceaan uitkomt.
Dit rondje klinkt indrukwekkend, maar het eiland is maar 65 kilometer lang en op het breedste stuk 20 kilometer breed. Qua afstand stelt het dus allemaal niet zo veel voor. De natuur is wel heel erg mooi, zo groen en overal bloemen!
We steken het eiland weer dwars over en zijn dan weer terug in Ponta Delgada, het is inmiddels 19:00. Het was een lange dag, maar zo mooi! Onze teleurstelling van gister zijn we allang weer vergeten…
We douchen het zoute zeewater van onze huid, Auw gaat lezen, ik schrijf het reisverslag van de afgelopen drie dagen en straks weer mooi op tijd in ons kribje!
Morgen op zoek naar walvissen! Zo’n zin in!!


DAG 4
donderdag 09-08-2012
Naar deze ochtend heb ik eigenlijk het meeste uitgekeken. We gaan de oceaan op, op zoek naar dolfijnen en walvissen.
Om kwart voor negen staan we in de haven te wachten tot we aan boord mogen. We zien op de papieren die achter het raam van het ticket-office hangen dat ze de afgelopen twee dagen geen walvissen hebben gezien. We moeten dus wel heel erg veel geluk hebben als dat bij ons anders loopt.
Iets na negen gaan we aan boord en luisteren we naar een ingestudeerd praatje over wat ons te wachten staat. The water is a little bit chubby zegt ze… Joepiieeee!! 😉
Na het info praatje klimmen we gauw het dek op en vinden een mooi plekje vooraan in de hoek, zo kunnen we bijna rondom de hele boot kijken. Let’s go!
Als we de haven uitvaren merken we nog niet zoveel van die ‘chubby’ oceaan, maar al gauw begint de boot te deinzen op de golven, echt heerlijk!!
Omdat we parallel aan de golven varen komt er af en toe een bak water over de railing en al gauw zijn we zeiknat. In de verte zien we twee bootjes dicht bij elkaar en ook wij varen in die richting, spannend… Vast iets te zien daar!
Daarvoor gaan we wel loodrecht op de golven varen en daarmee begint de pret past echt! Nu geen water meer over de rand, maar de boot gaat nu veel harder op en neer. Audrey gaat in het midden van de boot op een bankje zitten, waar deze veel minder op een neer gaat om een vroegtijdige bevalling te voorkomen (ik hoor ma al weer zeggen: ‘joa, maak d’r ma weer grap’n oawer’). Ik blijf vooraan op het hoge dek staan.
Iets lager staat een groepje schoolkinderen op de neus van de boot. Bij iedere golf gaat de boot mee omhoog om even later weer naar beneden te duiken.
Eén keer valt de boot sneller omlaag dan al die kids en zijn ze allemaal even met hun voetjes los van de grond. Sommigen vallen om en één jongetje begint te huilen. Achter, onder in de boot hebben alle mensen zich verzameld die inmiddels kotsend over de railing of op de grond liggen. Dit kon nog wel eens leuk worden… Auw en ik gelukkig nergens geen last van! Grijnzzzzz…!

Door het spectaculaire boottochtje vergeten we bijna waarvoor we ook al weer kwamen als ineens overal om ons heen dolfijnen uit het water springen! Zo mooi!! Honderden! Het krioelt ervan! En ze zijn zo snel… Ik maak heel veel foto’s van plekken waar ooit een dolfijn was (ook weer schitterende plaatje begrijpen jullie wel…).
Auw is ondertussen aan het filmen. Als ik vraag of dat wel lukt zegt ze dat ze geen idee heeft en gewoon maar een beetje op de gok om zich heen filmt ‘want ik wil toch zelf ook nog wat zien!’. Pfff, daar gaan we de oorlog dus ook niet mee winnen…
Ik gris die camera uit d’r handen en probeer zelf een filmpje te maken waar op z’n minst één dolfijn op staat. Nieuwsgierig of dat gelukt is?? Filmpjes komen kijken dan… 😉

Wanneer we een tijdje tussen de dolfijnen hebben gedobberd draait de boot om en vaart verder de oceaan op. Weer giga golven! Wiiiieeeeeeehhhh!!!
We kletsen wat met een moeder en een dochter uit de Achterhoek, zij zijn hier een week en gaan vier keer het water op! We wisselen e-mail uit om de spaarzame gelukte foto’s uit te kunnen wisselen en ineens zie ik de neus van de boot onder het wateroppervlak verdwijnen… Alle kids beginnen te gillen en al gauw drijven al hun rugzakjes in het water. In mij borrelt ook paniek op… Ik zie al Titanic-achtige taferelen voor me (helaas zonder Di Caprio…), totdat ik richting de schipper kijk. Hoewel de crew op de boot staat te schreeuwen en wild te gebaren zit de schipper zelf breeduit te grijnzen in z’n hokje, de rat! Maar die grijns op z’n smoel stelt me wel gerust, we gaan ook dit vast weer overleven. En al gauw is de neus van de boot weer boven water en behalve heel veel natte pakken en tassen is er weinig aan de hand. Alle kots is in ieder geval weer netjes van het dek gespoeld… 😉

Even later zien we nog een groep dolfijnen en daarna is het alweer tijd om terug naar de haven te gaan, helaas geen walvissen vandaag! En eigenlijk kwamen we daar wel een beetje voor… Maar de dolfijnen en het ruige tochtje maakten wel veel goed!
Terug aan wal eten we wat op een terrasje in de haven en daarna even terug naar het hotel. Auw gaat even liggen en in spoel m’n zoute kleren uit in de wastafel en spring snel even onder de douche.

Die middag rijden we naar Fogo, een plaatsje midden op het eiland waar een groot meer is dat ons niet zo kan boeien.
Ook kun je hier met een klein wandelingetje bij een waterval komen en we besluiten dat te gaan doen. Het is echt een heel mooi tochtje! Het is een soort van jungle met heel veel palmbomen, varens, cactussen en bloemen. Echt waanzinnig!
Halverwege is hier ook weer een geiser te zien die ook hier geen water spuit, maar die thermische bronnen blijven ons fascineren. We lopen een tijdje rondom het kokende vijvertje heen en lopen dan verder naar het watervalletje. Dat klinkt denigrerend, maar neem van mij aan, als je in Ijsland geweest bent is daarna iedere waterval een valletje…

En dan terug naar het hotel, opnieuw een lange dag, maar echt genoten!


DAG 5
vrijdag 10-08-2012
Om vijf uur in de ochtend gaat de wekker, we vliegen vandaag naar het volgende eilandje, Faial. Op het vliegveld leveren we onze auto weer in en komen er daar achter dat we schade hebben gemaakt (haha, ik rij ook een keer…).
Het verhuurbedrijf doet er niet zo moeilijk over wat me verbaast, ik dacht dat die lui er altijd op uit waren om je een oor aan te naaien, maar dat blijkt mee te vallen.

Vluchtje duurt maar drie kwartier, op het vliegveld van Faial pikken we een andere auto op en rijden naar het hotel in Horta. We zijn er al om negen uur.
Allebei een beetje gaar van het vroege opstaan en we nestelen ons op ons balkon met een boekje. Omdat we niet de hele dag willen ‘verkloten’ (haha, ik realiseer me dat voor de meeste mensen dat nou juist vakantie is…) pakken we ’s middags toch nog even de auto.
We eten patat in het haventje van Horta, erg leuk! Hier houden zeezeilers die onderweg zijn van Europa naar Amerika of andersom een stop. Ze schilderen dan hun namen, het jaartal en vertrekpunt en bestemming ergens in de haven op de kade. Ik zie heel vaak de Nederlandse vlag voorbij komen!
Daarna rijden we een rondje over het oostelijke deel van het eiland en al vroeg zijn we weer in het hotel. We gaan aan het zwembad liggen en daar komen we de rest van de dag niet meer vandaan.


DAG 6
zaterdag 11-08-2012
We zetten geen wekker, maar zijn eigenlijk elke ochtend wel vroeg wakker (liggen er ook vroeg in ’s avonds). We ontbijten in het hotel, blijven nog even lummelen (boekje, wifi, dat soort dingen) en gaan dan weer op pad.
We rijden nu als eerste naar Caldeira, een hele grote krater midden op het eiland. Midden in de krater liggen twee kleine kratermeertjes. Vanaf een uitzichtpunt kun je mooi uitkijken over de hele krater. Als we maar met z’n tweeën waren geweest hadden we ongetwijfeld de wandeling over de kraterrand wel gemaakt, maar nu met Max in Audrey’s buik (ja, ik noem hem Max…) slaan we dat maar even over.

’s Middags rijden we de hele westkant van het eiland af, en op het meest westelijke punt is een grote zwarte vlakte van lava. Ook daar slenteren we een tijdje rond voordat we weer verder rijden. Vooral de weggetjes zijn hier heel erg mooi, alle bermen staan vol met metershoge struiken vol met bloemen!

Op de terugweg willen we wat eten op een terrasje, maar dat is hier nog nie zo simpel nie. Het meest gezellige restaurantje dat we hier gezien hebben tot nu toe is een soort hamburgertent met plastic stoeltjes en ola-parasolletjes. Alle kaarten (als ze die al hebben) zijn in het Portugees, het is hier niet echt ingericht voor toeristen.
Inmiddels weten we dat atum tonijn betekent en uiteindelijk belanden we in Horta op een plastic stoeltje onder een ola-parasolletje en eten ons zoveelste ‘baguette atum’.
Ook lekker…

Aan het eind van de middag zijn we terug in het hotel en liggen aan het zwembad tot de zon onder gaat. Audrey gaat in bad en ik schrijf het reisverslag. Hopelijk kunnen we morgen (op het volgende eiland) posten!


DAG 7
zondag 12-08-2012
Vanmorgen gaan we met de boot naar het derde en één na laatste eiland: Pico.
Iets over acht zijn we in de haven, omdat we de huurauto daar ook in moeten leveren. De balie is nog dicht en om negen uur gaat de boot. Tegen kwart voor negen, als we net beginnen te stressen gaat de balie open. Ook dat gaat weer goed dus!
We stappen op de boot en een half uurtje later zijn we op Pico, daar pikken we weer een andere huurauto op en rijden naar ons hotel in Madalena.
Gooien onze spullen in de kamer, blijven nog eventjes lummelen en gaan dan op pad. Naja, op pad… We beginnen met een terrasje in Madalena, een erg leuk stadje trouwens met hier nou wel eens leuke restaurantjes en terrasjes (zonder plastic stoeltjes en ola-parasolletjes). Eten een tosti en een ijsje en overleggen wat we gaan doen vanmiddag.

We besluiten om de kustweg te gaan rijden aan de westkant van het eiland, maar de weggetjes zijn hier minder mooi dan op Sao Miguel en Faial (of worden we weer al verwend?).

Wel mooie uitzichtpunten over de oceaan en we hopen nog steeds dat we ergens een walvis uit het water zien springen, haha!
Avondeten willen we graag ergens onderweg langs het water doen, maar ook dat lijkt weer een onmogelijke missie en dus rijden we uiteindelijk maar terug naar ‘ons’ stadje en eten daar wat in een heel leuk strandtentje. Met z’n tweeën één pizza, maar als het nog niet eens op is hebben we ons al compleet vervreten. Gelukkig hebben we er niet twee besteld!


DAG 8
maandag 13-08-2012
Gisteren had ik bij één van de vele keetjes die walvis-excursies doen gevraagd of er vandaag nog een mogelijkheid was om te gaan.
Op dit eiland hebben ze alleen kleine rubberboten (die nog meer tekeer gaan op het water) en Audrey en Max willen dus niet mee.
Ik wil wel heel graag, en die man zegt dat ik morgenvroeg om acht uur het beste even terug kan komen. Dan pas weten ze hoe het weer is en of ze überhaupt wel uit gaan varen. En ook of er die ochtend al walvissen zijn gesignaleerd, want als dat niet zo is gaan ze ook niet het water op.

Als Auw deze morgen uit het raam kijkt zijn er alleen maar donkergrijze wolken en het regent, ik draai me nog maar eens om. Zo wordt er toch niet gevaren… Hopelijk morgen nog een herkansing.

Ik heb superslecht geslapen vannacht en kom maar moeilijk op gang. Lig lang in bed en daarna hang ik in de lobby nog een beetje op internet rond tot Audrey’s grote ergernis, haha!
Ondanks het slechte weer gaan we toch maar de oostkant van het eiland bezoeken, want het zwembad is vandaag ook niet echt een optie…
We rijden nu midden over het eiland in plaats van langs de kust en al gauw zien we echt helemaal niks meer, zo dicht is de mist.
We rijden stapvoets en elke keer als er een tegenligger aankomt zien we die pas heel erg laat. Eén keer moet ik echt bovenop de rem als er ineens een kudde koeien vlak voor de auto opdoemt… oefff!!

Onderweg stoppen we een keer bij een cafeetje om wat te drinken, maar eigenlijk is dit gewoon een klotendag! We balen als een stekker!
Aan het einde van de middag zijn we terug in het hotel en gaan op bed liggen lezen, allebei vallen we in slaap en als we een uur later weer wakker geworden gaan we terug naar het strandtentje van gisteravond om wat te eten.

We douchen, internetten nog wat, Stef belt en kruipen weer maar es vroeg in ons bedje. Hopelijk morgen beter weer…


DAG 9
dinsdag 14-08-2012
Vanmorgen rijden we een stukje van de route die we gisteren hebben gedaan nog een keer, omdat we gisteren niks zagen. Ook zijn er nog wat kleine meertjes bij elkaar die we willen bezoeken. Allemaal niet super spectaculair en we hebben ook een beetje haast van ik ga vanmiddag nog een keer de oceaan op!

Voordat we vanmorgen zijn vertrokken hebben we geïnformeerd bij één van de bureautjes in de haven en vanmiddag om twee uur was er nog plek!
Het is nog niet heel zeker of het doorgaat, omdat de zee vandaag weer heel erg wild is.
Om half twee melden we ons en vooralsnog gaat het wel door. Met een busje rijden we naar Lajes, een dorp aan de andere kant van het eiland.
Op dit eiland hebben ze geen catamaran, maar alleen maar zodiacs, een klein rubberbootje, die nog heel veel meer tekeer zal gaan op de hoge golven en Audrey blijft dus aan land vandaag, wel jammer!
Ze mag wel mee in het busje en gaat in Lajes op het terras zitten terwijl ik me in m’n regenjas en zwemvest wurm. Met een groep Duitsers die allemaal hele professionele waterschoenen aanhebben en tatoeages op de kuiten klim ik in dat bootje.
Zul je zien dat ik met m’n teenslippers en burgerlijk schone velletje weer als eerste overboord flikker of zo.
We zitten op een soort van zadel met aan elke kant één been. Voor je zit een beugel waar je je aan vast kunt houden als je dat wilt, en neem van mij aan: Dat wil je!!

Die Duitsers hebben allemaal regenjassen aan van de boot en ze lachen er wat af om die overdreven pakken totdat de eerste grote vloedgolf zich over het bootje uitstort. Okeej, dit kon nog wel eens heftig worden…
Hoe verder we van de kust varen hoe meer gas er wordt gegeven en het bootje vliegt over het water. Naja, hij klappert over het water, elke keer als de boot het water raakt, raakt mijn knie de beugel en al gauw ben ik kletsnat, zout en blauw. Maar zo gaaf!!
Het is maar goed dat Audrey en Max op het terras zitten, want zelfs ik ga bijna bevallen hier (en nee, ik ben niet zwanger, dus moet je nagaan…)
We zijn met drie rubberboten relatief dicht bij elkaar op het water en zij hebben verbinding met elkaar. Als er iemand iets ziet wordt er wat heen en weer geschreeuwd door dat ding, schreeuwt de crew: ‘sit down guys!’ en dan weer vol gas, Jiiiihaaaaaa!!!
Het kan me eigenlijk niet gek genoeg gaan en ik ben allang vergeten waarvoor we ook al weer kwamen, als recht voor de boot ineens een fonteintje uit het wateroppervlak spuit, een walvis!!
Als we dichter naar hem toe varen zien we hem met zijn grote staart boven het water uit zwaaien en dan is ie weg, ergens naar een dieper plekje in die grote oceaan.
We blijven op deze plek dobberen en ook dat dobberen is echt spectaculair. De boot wordt metershoog opgetild door de golven en deinst dan weer terug omlaag, als we voelen dat er weer een hoge golf komt hoor je door het bootje ‘whhoooooooohhh’ gaan. Dan ziet de crew als eerste in de verte nog een fonteintje, en ook daar varen we naartoe. Deze blijft rustig liggen! Zijn rug boven het wateroppervlak en het fonteintje dat om de paar seconden water sproeit! De grootte van het dier zie je zo niet echt, maar het besef van dat gigantische beest zo heel dichtbij zorgt voor kippenvel. Echt waanzinnig!
Na een minuut of tien wordt de frequentie van zijn sproeier hoger en ook dan duikt hij omlaag. Zijn pikzwarte staart in het tegenlicht van de laagstaande zon is een fantastisch plaatje. Deze flut-fotograaf vergeet door de opwinding alleen om het fototoestel uit de zak te halen, haha!
Naja, die had het ook niet overleefd denk ik met al die zoutige golfjes over ons heen.

Nog nagenietend van het momentje horen we weer geschreeuw in dat telefoonding en gassen we weer naar een volgend plekje. Honderden dolfijnen rondom ons bootje! Ik kan ze nu niet zo goed zien als vorige week op de catamaran, want toen zagen we ze onder water ook, en nu alleen als ze eruit springen. Maar dat doen ze volop! En zo dichtbij! Als ik over de rand van de boot zou gaan hangen, zou ik ze aan kunnen raken. Ze springen met het bootje mee (of vaart het bootje nou met de dolfijnen mee?) en wel twintig minuten lang varen we midden in de gigantische school dolfijnen. De meeste maken alleen zo’n klein boogduikje, zoals iedereen dat wel kent, maar sommigen springen nu echt wel drie meter hoog uit het water!
Die Duitsers vinden alles supergeil (soeperkail!!!), en ik moet eerlijk zeggen dat dat geile mij een beetje ontgaat, maar wel heel erg leuk!
En dan is het jammer genoeg alweer tijd om terug naar de haven te gaan, waar Auw en Max ons al met draaiende camera op staan te wachten, ik lijk Sinterklaas wel!

We rijden terug naar Madalena en lopen direct door naar onze stamkroeg, haha! In het strandtentje eten we een verdomd lekker maaltje. Ik heb het hartstikke koud vanwege m’n natte pak en ben blij als ik die avond eindelijk onder de douche sta!


DAG 10
woensdag 15-08-2012
De wekker maakt ons wakker, gelukkig niet supervroeg, maar vandaag moeten we weer vliegen. Tegen de middag zijn we op het allerlaatste eiland: Terceira.
De auto en het hotel weer snel gevonden en hoewel het vluchtje maar dertig minuten duurde zijn we daar elke keer heel gaar van… Whaha, deze vakantie zijn we echt een stel luie draken…
We blijven dus maar even lummelen op ons kamertje en hijsen ons dan toch maar in de benen voor een rondje rondom het eiland. Het is weer een mooi tochtje, maar een klein eilandje en aan het einde van de middag zijn we weer terug. Tijd voor een paar uurtjes zwembad! We liggen net een uurtje, als alles ineens weer donker wordt en even later valt de regen met bakken uit de lucht, welkom op de Azoren!


DAG 11
donderdag 16-08-2012
Als we wakker worden horen we dat het nog steeds regent, dat motiveert niet echt om op te staan. Pas tegen een uur of negen zitten we aan het ontbijt, wat trouwens elke keer verdomd lekker is. De kaasjes hier zijn zo lekker, en hier staat een tafel vol met vers gesneden ananas, meloen en ander lekker fruit!

Na het ontbijt pakken we ondanks het slechte weer toch maar de auto, de regen is inmiddels gestopt, maar het is wel erg bewolkt. We willen naar de thermische bronnen en de grotten vandaag.

De thermische bronnen vallen hier een beetje tegen, wel wat zwavelwolken, maar hier zien we geen kokend water of pruttelende modderpotjes.
Dan naar de grotten, maar als we daar aankomen zien we dat die pas na twee uur open gaan. We besluiten om naar de noordkust te rijden voor een terrasje en dan om twee uur terug te komen. In Biscoitos komen we op een geweldig mooi plekje terecht. Allemaal zwarte rotsen en hele hoge golven die daar elke keer keihard over heen denderen! De zon staat inmiddels ook weer hoog aan de hemel, dus tijd voor een ijsje! We zitten wat op een terrasje en staan een hele tijd bij de rotsen te kijken en dan gaan we terug naar de grotten.

Audrey gaat niet mee en kruipt met een boek in de auto. Ik krijg een helm op m’n kop en een routebeschrijvinkje en wandel de grot in. Niet zo boeiend, in Frankrijk in ieder geval een keer in een veel indrukwekkender grot geweest.
Het is hier ook nat en steeds zulke nauwe gangetjes dat je sommige stukjes bijna moet kruipen. Na een kwartiertje ben ik tot Audrey’s verbazing dan ook alweer bij de auto. Op naar de volgende grot!

Die is wel heel erg mooi! Je loopt hier in een oude vulkaankrater en als je naar boven kijkt, kijk je door de ronde kratermond naar buiten. De binnenkant van de kraterwand is helemaal begroeid met mos, algen en varens. Met het licht dat door de opening naar binnen schijnt geeft dat een geweldig mooi plaatje!
Helemaal onderin de krater heeft zich een klein kratermeertje gevormd, wat me iets minder kan boeien.
We komen trouwens steeds een Nederlands stel tegen op alle eilandjes en die tref ik nu ook weer in de krater. Zij zijn lyrisch over de Azoren, BUI-TEN-GE-WOON, FE-NO-ME-NAAL, en meer van dat soort dingen.
Ons enthousiasme is ietsje meer getemperd, maar mooi is het hier zeker!

Nadat ik Audrey weer heb terug gevonden (niet zo moeilijk hoor, gewoon de bijrijdersstoel) rijden we terug naar Angra de Heroismo, het stadje waar ons hotel is. In de stad eten we wat en dan gaan we douchen, tassen inpakken en op het balkonnetje nog even wat zonnestralen vangen.
Daar kunnen we morgen in Nederland weer mee verder hebben we gelezen!!